środa, 30 kwietnia 2008

W owym dniu

20 W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was. (J14)

„W owym dniu poznacie…” – a więc teraz tego nie znamy, dopiero poznamy. Ale kiedy będzie ten ów dzień? A może już był – przecież Jezus mówił to do swoich uczniów w wieczerniku?
Ta myśl jest kontynuacją poprzedniej – 16 Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze – 17 Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie.
A zatem ten dzień dla jednych już był, a dla innych dopiero nastąpi – wszystko zależy od tego, czy przyjeliśmy Ducha Prawdy.

Czy odczuwasz, że jesteś w Chrystusie Jezusie, a On w Tobie?

10 komentarzy:

  1. Leszku – „w owym dniu” – według mnie ów dzień jest w chwili przejścia z życia ziemskiego do życia wiecznego. Natomiast Ducha Prawdy poznajemy w wielu życiowych sytuacjach. Poznajemy Go czytając Biblię, poznaajemy Go przyjmując komunię św., poznajemy Go kochając Boga i bliźniego. pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. Leszku – trudne pytanie zadałeś. Chciałabym, żeby Jezus był we mnie i przyjmując komunię świętą wierzę, że Jest pod postacią chleba i wina. Wierzę, a zatem nie może być inaczej. Natomiast pragnę aby był ZAWSZE a zwłaszcza w chwili śmierci obecny przy mnie. O to się gorliwie modlę htpp;//kronika-ewy.blog.onet.pl

    OdpowiedzUsuń
  3. Witaj Leszku. Nasunęła mi sie refleksja – Twój blog od pewnego czsu jest jedną z lepszych katechez, w jakiej uczestniczyłam. Nie moralizujesz, nie pouczasz, nie dajesz gotowych odpowiedzi… Pytasz (prawdopodobnie siebie, ale przez to) każdego z nas o własne zdanie na tematy ważne, o podstawy, o zrozumienie i zastosowanie. Zmuszasz do działania… Budzisz refleksje, pomagasz zrobić remanent w duszy. Dzięki.

    OdpowiedzUsuń
  4. A gdzie podział się Leszek ? ani widu, ani słychu ?

    OdpowiedzUsuń
  5. Myślę, że słowa „20 W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was. (J14)” odnosiły się do dnia zesłania Ducha Św. na apostołów. I odnoszą się do każdego z nas bo to zesłanie w jakiś sposób zachodzi w nas codziennie. Wszystko co przeżywamy jest takim otwieraniem się człowieka na Boga (jeśli żyjemy „po Bożemu” :) Trzymaj się Leszku :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Akurat tu kontekst jest jednoznaczny – chodziło o Zesłanie Ducha Świętego; przy czym wydaje mi się, iż odnosząc to do siebie, należy łączyć z tym, co w wielu KP jest nazywane chrztem w Duchu Świętym.

    OdpowiedzUsuń
  7. Jak zwykle długi weekend wykorzystałem częściowo jako tynkarz, a częściowo jako glazurnik.

    OdpowiedzUsuń
  8. Oczywiście, że całkiem realnie jest podczas komunii; ale tu Piotr wyraźnie wskazuje na to, co w niektórych KP jest nazywane chrztem w Duchu Świętym.

    OdpowiedzUsuń
  9. Bardzo miło mi czytać takie rzeczy :) Kiedyś bp Dembowski zanim jeszcze został biskupem (był wówczas Rektorem św. Marcina) wygłosił homilię, która składała się z jednego tylko zdania. Wywarła ona na mnie niesamowite wrażenie. Dlatego ograniczam się jedynie do czytań niedzielnych (by każdy rozpoznawał te czytania) i skracam je tak, by uwypuklić tylko jedną myśl. Myśli te wracają, jak i wracają czytania z kolejnych niedziel. Mam nadzieję, że łatwiej dzięki temu zauważyć, jak one są silne swoją treścią.

    OdpowiedzUsuń
  10. Oczywiście, że słowa te były zapowiedzią Zesłania Ducha Świętego i oczywiście prawdą jest, że to Zesłanie, jakiego dostąpili Apostołowie było jedynie pierwszym takim zesłaniem – każdy z nas może doświadczyć tego i dziś.

    OdpowiedzUsuń