sobota, 3 września 2016

10 lat

Coś nie musi być doskonałe, by się tym cieszyć – tak napisałem o swojej łazience w jednym z komentarzy pod poprzednią notką. Człowiek nie jest doskonały i nie jest doskonałe to, co on czyni – wszystko ma rysy, pęknięcia, wady; wady trwałe i okresowe – wady nienaprawialne i wady takie, które z biegiem czasu szlachetnieją…

Ważne, byśmy umieli dostrzegać, że oprócz wad, są także zalety, że przy kolorze ciemnym, jest też jasny, że obok wichury jest łagodny powiew wiatru, że oprócz cierpienia jest i radość…

Taki jest człowiek i wszystko, co on czyni.

Ważne byśmy umieli się cieszyć tym, co dobre i byśmy umieli przebaczać to, co złe; byśmy potrafili przyjmować kogoś i to, co on czyni, takim, jakim on jest – z jego niedoskonałością!

***
Dziś mija 10 lat od powstania mojego bloga - początkowo Listów.., a później dopisywanego Post Scriptum. Nie był on doskonały, tak jak i ja nie jestem doskonały. Obiektywnie bilans jest wręcz niekorzystny – tak niewielu ludziom udało mi się pomóc, a nawet, gdy pomogłem, to pomoc ta okazała się nietrwała; z drugiej zaś strony tyle osób się na mnie śmiertelnie obraziło, jak na nikogo w tym blogowym światku. Nie ma wątpliwości – bilans niekorzystny…


Tak pisałem po roku mojego blogowania - właśnie przenoszę notki z komentarzami z bloga onetowego na blogspotowego i przy tej okazji trafiłem na ten tekst. No i wstawiłem go tu, zmieniając jedynie rok, na 10 lat - oto link do tamtej notki (a tu oryginał). 
Jak dziś czytam te notki sprzed 10 lat, to nie mam najmniejszych wątpliwości, że wówczas zdecydowanie więcej wynikało z prowadzenia bloga, niż dziś. Nie mówiąc już o tym, że wszystko zaczynało się od Listów o miłości - tamtego bloga, co prawda onet wykasował, ale ja jego kopię wstawiłem później na republice. Zapraszam. Tam też można sprawdzić, że w momencie ukazania się tej notki upłynie dokładnie 10 lat. 
Mimo, iż pierwotnie grono czytelników było o wiele szersze, a dyskusje na blogu ożywione, to po roku uznałem, że ten bilans jest dla mojego blogowania niekorzystny. 
Co więc mam mówić dziś? 

No ale tamtą notkę zakończyłem znamiennym pytaniem: 

Może blog przeżyje kolejny rok?

Jak widać przeżył znacznie więcej, ale dziś trudno by mi było o taki optymizm zawarty w jednym słówku może... 

Pozdrawiam bardzo serdecznie wszystkich tych, którzy to zajrzą :)



PS: Tamta notka kończyła się linkiem - niestety nie wiem, co wówczas przygotowałem do posłuchania, a tamten link już nie działa :( 

PS: Przygotowałem top listę wszystkich odwiedzających wszystkie moje blogi (oczywiście bez linkowni) od początku mojego własnego licznika. A oto ona: 


Nazwa komputera     Pierwszy        dzień   Ostatni         dzień          Liczba            odwiedzin          Liczba              komentarzy
Leszek 21.05.2013 03.09.2016 8064 1315
Basia 02.10.2013 25.08.2016 4166 334
Monika 11.11.2014 30.08.2016 2621 175
Zbyszek 29.08.2013 17.02.2015 739 158
Iga 19.10.2013 20.08.2016 1780 120
MR 21.05.2013 23.08.2016 1671 92
Izabela 27.08.2013 09.04.2016 1425 66
Krystyna 08.12.2014 05.08.2016 4776 56
s.Marta 10.02.2014 09.07.2016 205 50
Tu nieco zawyżone są liczby komentarzy MR - od jakiegoś czasu blogger zaczął ukrywać osoby komentujące, a mój algorytm bazował na pierwszym wejściu w dany komentarz. Ponieważ tą osobą zaglądającą do komentarzy jest MR, to od jakieś czasu licznik właśnie Marii przypisuje te komentarze.

34 komentarze:

  1. 10 lat, to dużo i mało. Coś się kończy i coś się zaczyna. Na wszystko pod niebem jest właściwa godzina.
    Wszystko na świecie przemija....
    także znajomości ; i te w realu i te wirtualne;
    to się nazywa; PRZEMIJANIE.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj przemija - z tych pierwszych czytelników (jeszcze z roku 2006) najdłużej była Angelika (i to też z przerwami). Ale wkrótce po wyjściu za mąż już przestała i sama prowadzić bloga i bywać u innych. Inni wykruszyli się znacznie wcześniej.
      No ale od czasów mojego licznika, to Ty Basiu jesteś absolutną rekordzistką!Wejść co prawda więcej od Ciebie miała Krystyna, ale Ty znacznie więcej komentowałaś (no i Krystyna już prawie nie zagląda i od dawien dawna nie komentuje - no cóż, przemijanie...)
      Dziękuję :)

      Usuń
  2. Leszku, serdecznie gratuluję! Jako bloger jesteś ode mnie trochę starszy, więc gratuluję też wytrwałości. Czas blogów bowiem najwyraźniej mija, ale rozmawialiśmy o tym u mnie, więc nie będę się powtarzać. Dodam tylko coś, co nasunęło mi się po przeczytaniu ostatnich Twoich notek i znajdujących się pod nimi komentarzy (właśnie nadrobiłam zaległości):
    To zrozumiałe, że chcielibyśmy widzieć owoce naszych działań, i to dobre owoce. Często jednak ich nie widzimy. Czy to znaczy, że ich nie ma? Niekoniecznie. Może wystarczy zdjąć ciemne okulary...?
    Poza tym nie każdy czytelnik wypowiada się na temat tego, co przeczytał (i nie musi). Nie zawsze też uświadamiamy sobie, że jakieś przeczytane gdzieś zdanie miało na nas taki czy inny wpływ. Trzeba robić swoje, czyli siać lub podlewać. To Bóg daje wzrost.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na moją samoocenę i związany z tym nastrój nade wszystko ma wpływ to, jak widzę owoce Listów o miłości u adresatki tych listów; a ściślej to, że nie widzę... Bo przecież całe to moje dawanie innym jest w kontekście tamtego dawania - jeśli tam nic nie dałem, to i innym nic nie dałem. Przez lata wydawało mi się, że trafiam na ślady mego dawania, ale to wszystko okazało się iluzją. Teraz te ślady jednak już naprawdę rozpoznaję i może nie jest wcale tak źle :) Może więc już zdjąłem te ciemne okulary? - uprzedzająco poszedłem za Twoją radą :)
      Bloga nie zamykam i go nie kasuję - a przeciwnie wciągam do niego notki z oneta, a nawet już wciągnąłem (znalazłem na to sposób poprzez kanały RSS - onet zablokował eksport, ale znalazłem inny sposób), ale pracy mam przy tym mnóstwo, bo jednak trzeba poprawiać formatowania, trzeba na nowo wciągać zdjęcia (bo onet blokuje pobieranie), a nade wszystko problem jest z odpowiednim ustawieniem komentarzy - w kanałach RSS nie ma informacji o tym, na czyj komentarz dany komentarz jest odpowiedzią (póki co wczytałem więc wszystkie jak leci a to będę musiał "ręcznie" ustawiać). Problemem jest też to, że na blogerze komentarz nie może przekroczyć 4096 znaków, a mam 22 notki, na których są komentarze wielokrotnie dłuższe - dochodzą do 10 tys. znaków.
      Póki co więc notek nie piszę i nie wiem, kiedy znowu zacznę pisać - ale i tak na przyszły rok mam zaplanowaną Drogę Krzyżową (a więc choćbym nawet nic nie napisał, to Droga ruszy).
      Dzięki wielkie za odwiedziny i nade wszystko Tobie życzę, by Twoje pisanie przynosiło Ci wiele satysfakcji :)

      Usuń
    2. No! :)
      Ja też wyhamowałam - z różnych powodów, ale przede wszystkim brakuje mi czasu.
      Pozdrawiam Cię serdecznie, a także Basię, bo już się zapoznałyśmy :)

      Usuń
    3. No ale przeczytałem Twoją obietnicę, jaką dałaś Ismenie :)

      Usuń
    4. Anno-odwzajemniam pozdrowienia. Wszystko możliwe, że już się zapoznałyśmy, lecz Twoje imię jest tak popularne, że już nie pamiętam "którą Anną" jesteś :)

      Usuń
    5. Spełniłam ją, Leszku:)

      Usuń
    6. Basiu, tą Anną zalogowaną z koniczynką - nigdy nie komentuję z falką :)

      Usuń
  3. Witaj Leszku.
    Gratulacje z okazji tej okrągłej rocznicy.
    Następnych min.10 lat.
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzięki serdeczne, ale mężczyźni w Polsce tyle nie żyją - te kolejne 10 lat jest mało realne.

      Usuń
    2. Ojtam,masz już 90 lat?Nie uwierzę.

      Usuń
    3. Mężczyźni w Polsce średnio żyją 73 lata (w 2001 roku było tylko 66 lat, a więc znacznie się wydłużył, ale i tak to o ponad 6 lat mniej, niż średnia w Europie)

      Usuń
  4. 10 lat piękna rocznica :) Leszku jesteś bardzo surowy dla siebie, pisałam o wiele razy. Pamiętaj, jeżeli pomogłeś choć jednej osobie to już bardzo dużo.Podziwiam Ciebie za walkę z wieloma osobami, którzy walczą z Kościołem, czy wartościami religijnymi. Ty masz odwagę pisać prosto i mówić szczerze co Ci leży na sercu. To wspaniała zaleta. Pozdrawiam i proszę pisz mimo wszystko :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Obawiam się Siostro, że już naprawdę nic nie wynika z tego mojego bloga, ale przyznam, że przenosząc stare notki sam czasami nie potrafię się nadziwić głębokością i trafnością ujęcia tematu. Widzę też, że bywało, iż po tych notkach toczyła się ostra dyskusja - dyskusji na razie raczej nie czytam (będę to robił dopiero wtedy, gdy będę się zajmował tym, by było widać poszczególne wątki dyskusji), ale czasami nie mogę się powstrzymać. Na pewno nie żałuję tych 10 lat - dobrze, że te blogi prowadziłem, ale jednak doszedłem do takiego momentu, w którym archiwizowanie staje się ważniejsze od bieżącego prowadzenia, bo z tego bieżącego prowadzenia już nic nie wynika, czego przykładem była poprzednia notka, w której wygłupiłem się, pisząc o swoich podejrzeniach sprzed 25 lat, bo wydawało mi się, że w ten sposób lepiej wytłumaczę, o co chodziło Papieżowi, a i tak ani Józefa, ani Basi (nie mówiąc już o Bernardzie - autorze krytykowanej przeze mnie notki) jakoś nie przekonałem. Po co więc to było? - by się ośmieszyć?

      Usuń
    2. No i jak by tego było mało, właśnie dziś Basia zareagowała na to, co przed miesiącem (i jednym dniem) wpisała u mnie MariaR pod tamtą notką - okazało się, że to jest wystarczający powód do tego, by zerwać ze mną wszelkie kontakty i wykreślić mojego bloga ze swoich linków:
      Nic tu po mnie. W takim towarzystwie
      Nie mam nic do powiedzenia- znikam.
      Za wysokie progi na moje nogi.
      A ja głupia chciałam zawiesić bloga;
      Sugerując się Twoją krytyką i reprymendą
      odnośnie przesłania Papieża,
      lecz teraz wiem;
      dla mnie tu miejsca nie ma,
      bom bezmyślną katoliczką ;
      przynoszącą szkodę Kościołowi i Papieżowi.
      - to mi Basia wpisała pod tamtą notką, a jeszcze ostrzej w mailu. Tak więc Siostro, to już koniec tego bloga.

      Usuń
    3. Jak to Leszku "Po co więc to było? - by się ośmieszyć?" Żałujesz i wycofujesz się z tego co pisałeś w obronie Papieża do Bernarda i aisaB?"
      Tak się nie przejmuj tym, co napisała emocjonalnie aisaB. Nie pierwszy raz "znikała" , kasowała blogi i jakoś z czasem wszystko powracało "do normy".
      Poza tym ona teraz "bryluje" u Asmodeusza nabijając mu licznik (i odwrotnie), więc nie ma czasu ani chęci na dyskusje z Tobą (zwłaszcza te krytyczne).
      Chyba sama muszę zacząć komentować na blogu Asmodeusza - ciekawe czy wtedy "towarzystwo" i tamte progi także okażą się dla aisaB za wysokie .... :)
      MariaR

      Usuń
    4. Z niczego się nie wycofuję - dziś myślę dokładnie tak samo, jak przed miesiącem. Robię za to bilans zysków i strat. Jakoś wcześniej nie przyznawałem się do tych przypuszczeń dotyczących mojej osoby sprzed ćwierć wieku, bo to jedynie domysły oparte o fakt, iż stałem się wówczas rozpoznawalny na ulicy (ludzie pokazywali sobie nawzajem mnie na ulicy); ujawnianie takich domysłów zakrawa o megalomanię. Tymczasem zdecydowałem się na to, bo to uwiarygadnia moje spojrzenie - nie pisałem o sensie wypowiedzi Papieża, jako o jednej z wielu możliwości, ale o czymś, co znałem ze swojego doświadczenia. Gdybym rzeczywiście wiedział, że tak było (a nie jedynie domyślał), to by była inna sytuacja - ja jednak tego nie wiem, to są jedynie domysły. Gdy więc z tego mojego przyznania kompletnie nic nie wynikło, to jednak mi głupio - tego żałuję. U Bernarda się do tego nie przyznawałem i gdybym dokładnie tak samo napisał u siebie, to byłoby lepiej - skutek mojego pisania byłby dokładnie takie sam (tj. żaden), a nie byłoby podejrzeń o megalomanię.

      Usuń
    5. Od razu ośmieszyć. Coś podobnego. Nie możesz patrzeć na innych. Każdy ma prawo mieć swoje zdanie, Ty nie musisz się z tym zgadzać. Napisałeś uważam bardzo dobrze ja osobiście jestem z tej notki bardzo zadowolona. Jeżeli mają inne zdanie ich problem. Pozdrawiam.

      Usuń
    6. Z tym ośmieszeniem chodziło mi o to, że mówiłem o czymś, czego być może wcale nie było - faktem jest, że 25 lat temu ludzie pokazywali mnie sobie na ulicy (i to najczęściej z takim nieprzyjemnym uśmieszkiem - ta rozpoznawalność zdecydowanie częściej była dla mnie nieprzyjemna, niż przeciwnie - co miało tę zaletę, że przynajmniej wiem, że niczego sobie nie wmawiam; ale były też i zdarzenia wręcz wzruszające - np. pamiętam taką staruszeczkę, która po mszy porannej u dominikanów szybciutko podbiegła do ciężkich żelaznych drzwi, by je przede mną otworzyć i mnie w nich przepuścić). To jest fakt - a jaka była przyczyna tego zachowania wobec mnie, to już tylko domysły. Ponieważ zachowania były schematyczne, to podejrzewałem, że zostałem zaetykietowany. No ale tego nie wiem, czy rzeczywiście tak było. No a jak ktoś sam sobie przypisuje taką etykietę, to w gruncie rzeczy sam się ośmiesza (a w każdym razie tak jest odbierany).
      Pisze Siostra, że jest z tej notki bardzo zadowolona, a jak ktoś ma inne zdanie, to to jest jego problem - i tak ogólnie napisane jest to niewątpliwie słuszne; jeśli jednak pod to podłoży się fakt, iż w wyniku tej notki Basia kolejny raz się na mnie śmiertelnie obraziła, to już to nie jest tylko problem Basi, ale również mój. Na dodatek Basia wypisuje takie bzdury, że ja jej nie pozwalam mieć wątpliwości. Już kiedyś tak mnie tym zdenerwowała, że napisałem jej wprost kawa na ławę, o co chodzi. Napisałem:
      Według Ciebie te moje „wątpliwości” mogą przyczynić się do spychania KK ku przepaści i schizmy – Basiu, znowu przypisujesz mi słowa, których nie powiedziałem. Jeszcze raz podkreślam, że masz prawo do swoich wątpliwości i dzielenia się tymi wątpliwościami na swoim blogu. Problemem jest jedynie Twoje rozdmuchane ego, które pozwala Ci mówić, że Papież spycha KK do przepaści i rozwala go od środka. Troszkę pokory – nic więcej – to są dwie różne sprawy (a byłem już przekonany, że to zrozumiałaś, skoro nawet pousuwałaś te swoje wypowiedzi).

      Ale już po tym, jak zerwała ze mną wszelkie kontakty, nadal skarży się na mnie, że niby nie pozwalam jej mieć wątpliwości - urabia gębę już nie tylko Papieżowi, ale i mnie.

      Usuń
  5. Witaj Leszku.

    "bo wydawało mi się, że w ten sposób lepiej wytłumaczę, o co chodziło Papieżowi, a i tak ani Józefa, ani Basi (nie mówiąc już o Bernardzie - autorze krytykowanej przeze mnie notki) jakoś nie przekonałem. Po co więc to było? - by się ośmieszyć?

    Co chciałeś mi wytłumaczyć i do czego chciałeś mnie przekonać?

    Napisałeś w poprzednim wpisie:

    "Piszę o tym wszystkim w odpowiedzi na słowa Józefa:
    Nie dziw się,że odwiedzam takie strony...itd."

    Przytoczyłeś część mojej wypowiedzi.
    Taką bardziej osobistą,która teraz się wydaje mi niepotrzebną,bo niczego istotnego nie wnosi.
    Ot,takie zwierzenia starego mohera.

    Co najważniejsze:

    Pominąłeś istotę mojej wypowiedzi,a to moim zdaniem wyjaśnia wszystko.
    Bo do szacunku dla Papieża nie musisz mnie przekonywać.

    "Papież jest głową Kolegium Biskupów, zastępcą Chrystusa i pasterzem całego Kościoła tu na ziemi
    i za takiego go uznaję bezdyskusyjnie."

    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przepraszam Józefie, że wymieniłem Ciebie jednym tchem z Basią. Być może z mojej strony była to nadinterpretacja (za co właśnie przepraszam) - napisałeś Jak się z tym tematem prześpię,to spróbuję coś od siebie dodać, a w końcu nie dodałeś. Zinterpretowałem to (wyraźnie fałszywie), że się ze mną nie zgadzasz, ale przez swoją delikatność nie chcesz już tego podnosić.

      Usuń
    2. Ok,nie masz za co przepraszać.
      Jeżeli o mnie chodzi,to lepiej mi wychodzi czytanie niż pisanie.
      Przespałem się i doszedłem do wniosku,że nie bardzo wychodzi mi te pisanie.
      Pozdrawiam.

      Usuń
  6. Jakże dawno mnie tu nie było !
    Odwiedzam, patrzę - jubileusz 10-lecia.
    Gratuluję.
    Pozdrawiam,
    Angelika

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj, dawno, dawno. Widać poczułaś, że o Tobie piszę (w odpowiedzi na pierwszy komentarz Basi) i choć sama o tym nie wiesz, to właśnie to Ciebie przyciągnęło :)
      No ale sama widzisz, że ten jubileusz zbyt hucznie nie jest obchodzony. No i jeszcze raz przypomnę, że gdyby nie Ty, w ogóle bym się nie wciągnął w blogowanie :)

      Usuń
  7. Serdeczności , Króluj nam Chryste! Zapraszam
    http://www.skrzynkaintencji100.bloog.pl

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przyznaję, że pobiegłem do Ciebie z nadzieją, że może czegoś więcej się dowiem - choćby tego, jak masz na imię (lub jakim nickiem się posługujesz). Tymczasem niczego takiego nie znalazłem :(
      Jak sądzę, przyszłaś do mnie (i tu już pierwsze domysły, bo tego nie wiem - przypuszczam, że jesteś przedstawicielką płci pięknej (i na dodatek młodą)) po to, by zyskać czytelników swojego bloga (to też tylko domysły). Niestety muszę Cię zmartwić - po 10 latach mojego blogowania niewiele osób tu zagląda. Obawiam się więc, że nikt poza mną do Ciebie nie trafi. Ale jeśli można coś radzić, to proponowałbym Tobie, by skrzynka intencji była tylko dodatkiem do Twojego bloga - staraj się nade wszystko rozmawiać ze swoimi czytelnikami! To jedyna szansa na to, by blog zaistniał.
      Życzę Ci dużo wytrwałości w tym, by służyć Jezusowi :)

      Usuń
  8. Leszku, gdzieś Ty się zapodział :) Smutno tu na tym blogu i brakuje Ciebie :( Życzę Ci na te święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok dużo siły , radości z każdego dnia . Pamiętam o Tobie w modlitwie również. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję Siostro za życzenia i je odwzajemniam - życzę Siostrze na każdy dzień tej radości, którą nam dać może tylko dziś Nowo Narodzony!
      Po 10 latach przestałem pisać i wydaje mi się, że niekt za tym nie tęskni. Ale tak zupełnie nie znikłem - w ostatnich latach zaniedbałem Świadków Bożego Miłośierdzia, a teraz napisałem procedury, które przenoszą worda na wordPressa (a oryginał Świadectwa mam właśnie w wordzie), więc nadrabiam zaległości i już opublikowałem 20 nowych notek. Tyle, że robię to pod adresem http://swiadkowie-bozego-milosierdzia.lerus.pl/

      Usuń
    2. Dobrze, że jesteś :) Możliwe, że wejdę na tą stronę ") brakuje tu Ciebie jednak Leszku :) Pozdrawiam świątecznie :)

      Usuń
  9. Najlepsze życzenia z okazji Świąt Bożego Narodzenia,błogosławieństwa Bożego oraz szczęśliwego Nowego Roku.
    Aby przyjście na świat Chrystusa przyniosło ze sobą radość, pokój, nadzieję i miłość.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Taka nadzieja na radość, pokój i miłość jest potrzebna w każdym wieku, więc bardzo dziękuję za te życzenia. I mam nadzieję, że w Twoim życiu Józefie ich również nie zabraknie :)

      Usuń
  10. spełnienia najskrytszych pragnień dużo Łask Bożych i zdrówka w Nowym Roku życzy monika

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję Ci ślicznie za te życzenia :) Tobie odwrócę kolejność, ale będę życzyć tego samego - nade wszystko zdrowia, tego, by Pan chronił Ciebie od wszelkich nieszczęść, od wszelakiego zła, no i również życzę spełnienia najskrytszych marzeń :)

      Usuń